Even voorstellen: Anneke van den Brink
Met Anneke in het Bestuur krijgen Amsteljuniores meer aandacht. Dat is de kern van een gesprek dat ik met Anneke van den Brink had over haar beoogde vice-voorzitterschap. Het klassieke tegeltje “de jeugd heeft de toekomst” wil zij met woord en daad in de praktijk bewaarheid zien worden.
Anneke (27) heeft bij de start van haar medicijnenstudie in de kennismakings weken de roeisport gevonden. Het werd Okeanos op de Bosbaan. Het klassieke beeld van corps-ballen met een hoge bierverzadiging sprak haar niet aan. Roeien wel. En het competitie element biedt daarbij een stevig doel. Toch moet je tegelijk beseffen dat er grenzen zijn. Eindeloos trainen om die laatste nano-seconde eraf te krijgen kan te veel vergen. Het was voor Anneke een keerpunt om vooral het plezier in de sport naast lekker stevig palen te laten prevaleren. Tja, met een paar ploeggenoten bleek De Amstel die inspanningsbalans wel te bieden. En vergeet niet: uitmuntend materiaal. Dus was de stap snel gemaakt.
En toen kwam ze Wim tegen die strak vroeg: “Wil jij niet voorzitter worden”. “Ik wil best wat doen, maar dit is wel heel snel in het diepe springen.” Beiden nadenkend over de wel passende variant en in mijn achterhoofd dat juniores belang bleek Cees Vente die klus nu als bestuurslid te trekken. En zo is het gekomen en mag Cees gaan hameren op het bestuurslaken.
Junioren roeien heeft veel aandachtsgebieden. Ooit had De Amstel ver over de honderd scholieren. Het herstel uit de daarop volgende dip wil ik goed gestalte geven zodat we niet investeren in potentiële opzeggers maar in een verjonging van De Amstel op het water. Grijs en geverfd vaart er al genoeg. Het is misschien een open deur maar naast goed kader en materiaal (dat er gelukkig al is), is binden en boeien mijn focus. Dat klinkt hol. Maar jeugd verwacht meer.
De onderlinge band is zoek. Deels door Corona, maar het belang dat in de veldsporten de derde helft genoemd wordt, mag je niet onderschatten. Daarom komt er weer een tafelvoetbalspel en eigen jeugdwedstrijden keren terug. Aan andere ideeën wordt gewerkt.
Studenten versus “burger/algemene”
Heb ik niet als een grove tegenstelling ervaren. De sport is natuurlijk het zelfde, maar de cultuur bij studenten is strakker ingericht. Bij De Amstel is het losser met meer vrijheid, minder controle en misschien daardoor wel meer ontspannen. Wat mij verbaast is het ontbreken van cohesie buiten de gesloten roeigroepjes of -ploegen. Gedag zeggen, met elkaar in gesprek gaan en interesse tonen mis ik. Los van het klimaat vind ik het dan koud. Ik hoop dat als de soos weer draait met pachter en zonder corona beperking de onderlinge warmte weer terugkeert. En in die club mag ik zeker door leden aangesproken worden zodat ik weet wat er leeft en passeert.
En in het bestuur?
Je bent een team dat voor elkaar beschikbaar is. Geen negen JA-knikkers. Goede en open kritiek (ook van mij als nieuwkomer) is een wezenlijk onderdeel van besturen. Wat voor mij spannend wordt is een balans te vinden in tijd en energie tussen mijn studie en de co-schappen en De Amstel, zowel besturen als zelf roeien en ontspannen. Want als de voorzitter op de ALV de woorden spreekt: “en hiermee sluit ik deze ledenvergadering” sta ik gepakt en gezakt klaar voor drie maanden stage in een ziekenhuis op Sint Maarten. Dus tot ziens eind maart 2022.
Anneke,
dank voor deze kennismaking en heel veel succes in het warme Sint Maarten. We zien met belangstelling uit naar “1 april” als je dan je plannen tot werkelijkheid gaat maken.
Peter de Graaf.
