Breuk lijmt breuk

Door het vertrek van commissaris vloot Maarten Jüch naar Hamburg ontstond er een breuk in de zorg voor ons roeimateriaal. En dat was ongetwijfeld de reden dat Bart Breuk is aangezocht de impasse te overbruggen. Eens even horen hoe hij dit gaat aanpakken en in welke handen ons kostbare materiaal nu is gelegd.

Bart is

45 jaar lid en kent De Amstel, het (wedstrijd)roeien, het materiaal en veel leden. Tijdens Covid vaart hij frequent in de skif, maar zijn nationale en internationale ervaring is vaak ook in teamverband opgebouwd. Ook het bestuurspluche is hem niet vreemd. Begin deze eeuw was hij vijf jaar commissaris wedstrijdroeien. En als (mede) organisator van de ergo-Head, ons helaas gesneuveld indoor evenement, heeft hij op dat vlak ook zijn sporen verdient. Kortom, capabel op vele fronten.

En toen vroeg Wim

of voorzitter niet iets voor mij was. Maar dat zag ik niet zitten met een drukke baan en andere ambities. Dus zei ik “kom zeg, heb je niet wat anders” Tja, toen was nee zeggen geen optie meer. De vloot dus. “En nee, ik ben niet de door Wim gesmeekte verjonging in het bestuur. Gewoon een modale bewaker van de continuïteit.”
Ik heb met Maarten overleg gehad over de overname, de lopende zaken en geen lijken in de kast aangetroffen. Sterker nog, het aanschaf-budget is al ruim uitgegeven (we wachten nog op de doop van een paar boten) en door de Covid beperkingen en mindere inkomsten blijft het op dat vlak even rustig. Gelukkig hebben we een prachtige en complete vloot.

Dus je bent al klaar met de job?

Nou, echt niet. Een vloot hebben is één, maar hem onderhouden moet je niet onderschatten. Zeker als het budget van bootsman Jesse door de eerder genoemde bezuinigingen behoorlijk strak is. Nee, mijn aandacht gaat naar een kennismaking met de vrijwilligers (team Pem). Zodra de beperkingen van Covid soepeler worden start ik het overleg en een onderhoudsschema weer op. En Jesse blijft dan in beeld voor de serieuze schades.
Wat anders, er is inmiddels met alle vlootcommissarissen in Amsterdam een groepsapp om kennis te delen. Die gebruiken we ook om elkaar te berichten over aanvaringen en andere calamiteiten

Van verbruiks- naar gebruiksleden

Maar het kweken van eigen onderhoudsverantwoordelijkheid is echt mijn speerpunt of visie zo je wilt. Binnenkort wordt e-captain uitgebreid met het afschrijfboek en alle bevoegdheden. De rapportages stellen mij dan in staat te zien wie welke boot het meest gebruikt. Volgens het principe “de vervuiler betaalt” wil ik komen tot een cultuur dat die ploeg ook de boot schoonhoudt, mankementen direct rapporteert en waar mogelijk meewerkt aan het onderhoud. Je “leent”immers iedere keer roeien een schip van de club, dan mag je best verwachten dat ie weer schoon en inzetbaar in de stelling ligt.
Onderdeel van die cultuur is ook elkaar aanspreken op zaken die niet lekker lopen. Van het vlot schrobben tot bootbehandeling. Ik heb niet de ambitie om als een politieagent op het vlot bestraffend toezicht te houden.

Is er nog een normaal na Covid?

Tuurlijk, alles start straks weer gewoon op en alle gewoontes keren vanzelf terug. Nee, ik verwacht geen kaalslag in de vloot door heel intensief gebruik. Misschien de eerste week een piek, maar daarna gaat iedereen zijn gebruikelijke (roei)weg. En wat ook lekker loopt is het zoeken naar nieuwe bestuursleden. Nog niet iedereen heeft JA gezegd, maar er is goede hoop dat na heel veel inspanning er een verjongd en capabel bestuur groeit. Ik heb daar alle vertrouwen in.

Bart, ik wens de nieuwe commissaris vloot en de Amstelvloot een behouden vaart. Succes!

Peter de Graaf