De Amstel verjongt als het oudste lid overlijdt. Daarom aandacht voor de nieuwe top. Dat blijkt Marijke Harberts te zijn met 81 lentes op de teller. Een verrassende kijk op ons oudste Amstellid.
Tijdens mijn studie Nederlands heb ik veel recreatief geroeid bij De Vliet, de toenmalige damesstudentenroeivereniging (3x woordwaarde) naast het heer-lijke Njord. Nederlands, omdat ik van literatuur echt kan genieten. Zowel proza als poëzie. En ik schrijf ook zelf. Zie hier een greep uit mijn oeuvre:
• "Eerlijk gezegd": interviews met vrouwen, die vanuit hun haast onzichtbare positie (werkster, vissersvrouw, boerin) zelf nooit aan het woord komen
• In "Doe effe normaal juf" blik ik terug op mijn docentschap aan twee lycea.
• Maar ook dichten heeft mijn belangstelling. "De dingen zijn gebleven" is mijn eerste dichtbundel en ik werk nu aan een tweede. Onderaan dit artikel een roeigedicht daaruit.
Na mijn huwelijk - en drie kinderen - had ik mijn studie net afgerond en kon ik als docent in Amsterdam aan de slag. Eerst bij het Amsterdamsch en later bij het Hervormd West. Fantastische woning op het Rokin maar wel erg klein en veel drukte. En na 25 jaar kon ik in het docentendorp rond de Harmoniehof terecht. Bijna tegenover De Amstel. Roeien trekt me omdat je beweegt en buiten op het water bent. Niet in een skif. Ik wil liever in een ploeg. Dat voelt veel beter.
Natuurlijk moet je op mijn leeftijd kiezen voor wat meer comfort maar iedere zondag vaar ik trouw met Sonja en Fiejan in een wherry en dat is absoluut genieten. Bij slecht weer wijken we genoodzaakt uit naar de ergometer. In het verleden ben ik ook mee geweest met de KNRB vakantietochten. De Elbe afzakken of door Berlijn: super.
Mijn andere sportieve interesse is lange afstandswandelingen maken. Amsterdam - Rome en Amsterdam - Santiago de Compostela waren heel bijzondere maar ook sportieve ervaringen. En ik wandel nog steeds veel. Ik ben net terug van een reis door Schotland
Nee, nooit spijt gehad van mijn aanmelding zo´n dikke 30 jaar geleden.
We zijn buurtjes, maar ook een sociale club zonder een maatschappelijke gelaagdheid. Ik ken clubs waar de arrogantie de pikorde bepaalt. Daar heb ik niets mee. En dat wherryroeien zou ik niet willen missen.
Wat er beter kan? Een Jos Helle die de orde en materiaalbehandeling op het vlot bewaakt. Het gaat er soms veel te gemakkelijk aan toe. En ik begrijp de instructie niet helemaal. Ik zou pleiten voor een vaste instructeur met vaste leerlingen. Oh ja. En dan nog iets. Na het vertrek van Wil Guepin is het vrije zondags roeien verdampt. Heel jammer. Zowel voor het roeien als voor het onderlinge clubcontact. Een perfecte formule om de leden te leren kennen.
Of ik nog een wens heb? Ja: voor iedereen behouden vaart. Lees mijn gedicht maar.
Behouden vaart (Marijke Harberts)
Aarlanderveense Wetering,
natuurgebied. Ineens weer zon.
Wolligwitte wolken zeilen
langs een blauwe lucht, bewegend,
steeds veranderend van vorm
We roeien licht, op maat, wind mee,
inpik gelijk, een fonkelend pad
van licht, het zingen van de boot,
een spoor van belletjes.
Plompeblaren klappen om
bij elke haal. We varen door velden
gele dotters, witte lelies
deinen mee. Op een weiland,
rood van zuring, graast het vee.
De laatste brug. Een meerpaal ronden,
botenloods in zicht. Light peddle nú,
stuurboordriemen hoog,
bakboord houden nú. We glijden
langs het vlot. Men wacht ons op.