Wedstrijdroeien nog aantrekkelijker door alpenkruiden

Leanne Kunz is kandidaat bestuurslid met als aandachtsgebied het wedstrijdroeien. Zij volgt de aftredende Marjolein Dohmen op, die haar dan ook gevraagd heeft.

Vertel, wie is Leanne?

Ik ben in Zwitserland opgegroeid en heb daar jeugd geroeid bij de Seeclub Luzern. Daar ben ik ook twee keer voor het Zwitserse National-team uitgekomen, op het WK Junioren en het WK-onder-23. Andere sporten? Zoals wielrennen of veldsporten? Dat is niets voor mij. Toen mijn moeder ging roeien was de keuze snel gemaakt. Zal wel een roei-gen zijn.

Je spreekt accentloos Nederlands.

Dank je, maar ik heb een Nederlandse moeder en Zwitserse vader en ben tweetalig opgevoed. Dus geen probleem. Na mijn middelbare school zag ik studeren in Zwitserland niet zitten. Heel vaak in het Duits en dat ligt mij minder. Dus mijn eigen plan getrokken en op mijn 19de naar Amsterdam vertrokken. Aan de VU werd Bedrijfskunde de kern van mijn studie. Nee, geen Okeanos. Het werd toch echt Nereus. Daar heel veel gevaren.

Afgestudeerd en toen kwam De Amstel in beeld?

Ja, die keuze was niet moeilijk. Gezellige open vereniging met aandacht voor iedereen. De groep “jong Amstel” werd voor mij een warm bad. En heel belangrijk: Op Nereus moet je knokken voor een fatsoenlijke boot. Logisch want de focus ligt op toproeien. Maar bij reguliere (burger) verenigingen tref je vaak super materiaal aan en dat trekt oud-studenten beslist aan.
Ik zit in een vaste ploeg (met Marjolein) en we deden recent mee aan de Novembervieren.

Wat vind je goed geregeld op De Amstel en waar zie jij ruimte voor verbetering?

Goed? Nou, wat ik al vertelde. Open, gezellig, prima materiaal en een fijne ploeg.
Verbeteren is niet het goede woord. Er is b.v. een onbalans in de leeftijd verdeling en dat werkt overal door. Jeugd, Junioren en JongAmstel moet groeien om straks het hoofd te bieden aan het dreigend versterf van een grote kern senioren. En dat is niet puur financieel-administratief goed maar vooral voor de werving van kader en roeisuccessen.

Wat ga je zelf veranderen?

Veranderen? Nou niet direct. Marjolijn heeft het prima gedaan met veel aandacht voor het verenigingsaspect. Ik noem ook de technische sessies in het voorseizoen, collectief diner voor een grote wedstrijd, en veel informatie geven over de wedstrijden (dat trekt publiek). Die basis blijft. Misschien kan ik er iets aan toevoegen. Maar veel is nieuw voor mij. Ik wil eerst alles meemaken. Zo ook in het Bestuur. Natuurlijk doe ik wedstrijdroeien, maar er speelt meer en daar ben je onderdeel van. Ook dat wil ik begrijpen en waar nodig aan bijdragen.

Wat zie je zelf als de kern van je taak?

Coördineren. Genoeg coaches regelen, inschrijven voor wedstrijden, uitslagen publiceren maar vooral gericht zorgen dat de sport ook bindt en boeit. Dat is de meerwaarde van “vereniging”. Dus ook feesten. Jong en oud door elkaar.
Ik heb nu 2x een bestuursvergadering bijgewoond en zie dat zeker zitten.

Hoe ziet De Amstel er over 10 jaar uit? Leanne voorzitter?

Jij gaat wel heel hard. Nee, puur pluche trekt me minder. Tuurlijk is overleg en afstemming een goede zaak, maar we moeten varen. In 2033 zie ik een verjongde Amstel met nog steeds een prima accommodatie en een meer prominente rol op de wedstrijden. Blikken (medailles) trekken, aandacht trekken van de toeschouwers, de schrik bij tegenstanders zetten en vooral veel varen.

En vanuit Luzern wil ik twee evenementen jatten: Een collectief roeimoment bv. op de zaterdagmiddag voor iedereen ongeacht de eigen ploeg: mixen en gaan varen (en na afloop wat drinken) en de volgende week weer in een andere combinatie. Dat krijg je een homogene breed gedragen vereniging. Geen verzameling van losstaande ploegjes, maar een bonte mix. En als tweede bij de junioren mixed-ploegen samenstellen. Niet als een relatiemarkt maar om meer en wederzijds respect te winnen. En geloof het of niet: Het werkt tevens mee aan een uniforme roeistijl met veel minder fouten.

Leanne, dank voor dit gesprek. Ik wens je veel succes en behouden vaart - bestuurlijk en vooral op het water.

Peter de Graaf.