Verslag Coupe de la Jeunesse 2021
In de eerste week van augustus stapte ik samen met mijn teamgenootjes - om half zes ‘s ochtends - in de auto naar Linz, Oostenrijk, voor ons eerste internationale toernooi: de Coupe de la Jeunesse. Wij startten dat weekend in de meisjes vierzonder. Met een wonderbaarlijke hoeveelheid energie voor iemand die maar drie uur had geslapen vertrok ik dus uit Amsterdam. Toen we dertien uur later aankwamen bij de Jeugdherberg, was die energie wel weg, en waren er stijve ruggen en benen voor in de plaats gekomen.
Direct na aankomst werden we naar de baan gebracht om een stukje te roeien. Dat was zó ontzettend mooi en leuk: de baan lag er prachtig bij in het avondlicht. Deze mini-training had ons helemaal enthousiast gemaakt voor de rest van het weekend. Daarna kropen we dolgelukkig onze bedjes in.
De volgende dag was bedoeld om de baan te verkennen en de vaarregels door te nemen, dus zijn we nog twee keer gaan trainen. De eerste echte dag was erg overweldigend. Op een gegeven moment realiseer je je namelijk dat zo’n internationaal toernooi toch echt wel anders is dan op de bosbaan. Gelukkig was het heel gezellig met alle roeiers en hing er een prettige sfeer. Na een wat hectische dag die tot op de minuut was volgepland, gingen we eindelijk weer terug naar het hotel. Hier vond onze iets minder prettige kennismaking met het hotel-eten plaats: lekker was het niet, maar het moest toch naar binnen. Na onze laatste team meeting waarin we ons race plan en de planning voor de eerste wedstrijddag nog een keer doornamen, gingen we naar de kamers. En toen begonnen de zenuwen te komen. Dat hoort erbij, maar het maakt het slapen niet makkelijker.
Zaterdag, onze eerste wedstrijddag. We startten pas om kwart voor vijf ‘s middags, en meteen A-finale. Door de late start hebben we nog een laatste keer getraind. Daarna was het wachten op de loting. Toen deze bekend was baalden we, aangezien we de slechtste baan hadden gekregen. Dit ontmoedigde ons echter niet, en met een goed gevoel gingen we naar de start. De start van onze race was heel goed, maar daarna was het bergafwaarts. Tegenwind roeien is namelijk niet ons sterkste punt. We lagen zo dicht bij de top 3, maar we kwamen er gewoon niet langs. Het werd een vierde plek, en dit kwam hard aan. We waren enorm teleurgesteld over hoe we de race hadden geroeid. Bovendien werd er door omstanders veel van ons verwacht, en hadden we thuis eigenlijk nog nooit iets verloren. Huilend (we waren niet zulke goede verliezers) gingen we terug naar het hotel.
Zondag, een nieuwe kans om het beter te doen! Rond tien uur was onze voorwedstrijd, waarin we tegen Frankrijk moesten: de winnaars van de dag ervoor. Toen we deze race met meer dan tien seconden voor de Fransen uitroeiden, gaf dit veel zelfvertrouwen voor de finale. Omdat we de dag ervoor hadden verloren, wilden we nu alleen nog maar liever winnen. Na onze succesvolle voorwedstrijd trokken we ons terug om ons voor te bereiden voor de finale. We hadden afgesproken om de allerbeste race van ons leven te varen, en dat was ook het enige waar ik bij de start aan dacht. Na minder dan 500 meter lagen we al voor, en vanaf dat moment was het echt racen. Stukje bij beetje bouwden we onze voorsprong uit. En toen hadden we goud! Ik had nooit verwacht dat ik zo blij had kunnen zijn met het winnen van een wedstrijd. We hadden allemaal alles gegeven, en inderdaad de allerbeste race van ons leven gevaren. Meer kan je niet willen.
En dat was het dan voor de Coupe! We hebben het allemaal ontzettend leuk gehad, en een betere ervaring voor m’n eerste internationale toernooi had ik echt niet kunnen wensen. Zo ontzettend veel geleerd, en iedereen heeft het naar z’n zin gehad. Op naar het EK in oktober! - Liza Kooi
