René Visser, commissaris gebouw

Ik was 10 jaar oud en moest van mijn ouders gaan sporten. Voetballen mocht niet, not-done. Dus wat anders. Via schoolroeien aan de Berlagebrug kwam De Amstel in beeld. Ik denk dat ik nog één van de weinige 10-jaar starters ben. Nu skif ik vaak glad. Waarom roeien? Je kunt het alleen doen (van niemand afhankelijk), maar ook gezellig in een team. Prima sport en prima club.

Ik zat al in de gebouwcommissie en toen gezocht werd naar opvolging van Tonny was de stap snel gezet. Het sluit heel goed aan op mijn werk en wat ik vooral boeiend vind is dat we een bijzonder gebouw hebben. Bijzonder en treffend door de functionaliteit en door het fraaie ontwerp. We zijn niet voor niets een stedelijk monument.

Waar ik mee aan de slag ga? Nou, naast de dagelijkse reparaties en onderhoud hebben we een Lange Termijn Onderhouds Plan, dat moet worden ingevuld, zeg maar vertaald naar concrete uitvoering. Belangrijk is daarbij dat we mikken op duurzaamheid. Niet tot elke prijs maar binnen het jaarlijkse budget. En we missen in de gebouwcommissie nog iemand met kennis van installaties. En een vrijwilligerscoördinator is een kritische succesfactor om alles gedaan te krijgen. Weet jij er een? Graag!

Want zonder gebouw is geen vloot, roeien of sociëteit mogelijk. Dus geen Amstel.
Duidelijk toch? Ik heb geen promotie met een one-liner nodig.