Jip Claassens neemt de GammaKlusKaart over van René

Jip (33) is pas na zijn studie aan de VU lid geworden van Okeanos en gaan roeien. Daarvoor staan er veel sporten, sommige als jeugdzonde op zijn c.v.
Hij blijkt zowel individueel (judo, atletiek) als teamsport (handbal, voetbal) leuk te vinden. En sinds 3 jaar maakt hij deel uit van “Young Amstel”, vaart mee in een ploeg van 15 man in wisselende samenstelling in 4+ en 8+.

Jip is afgestudeerd

aan de interfaculteit die de raakvlakken van aardwetenschappen met economie (v.v.) bestudeert. In de praktijk betekent dat voortdurend een afweging maken tussen de belangen van beide gebieden. Dat wordt o.a. zichtbaar in modellen waarin je door met parameter-waarden te spelen invloeden ziet gaan “leven”. Dan volgt het afwegen welke variatie aan waarden de gewenste balans oplevert. In een samenleving waarin duurzaamheid van de aarde het steeds op moet nemen tegen economische en bedrijfskundige processen een bijzonder actueel domein. Naast een post/vervolg studie werkt Jip inmiddels in een deeltijdbetrekking met die rekenmodellen.

De nieuwe Commissaris Gebouw Jip Claassens voor het tegeltableau van ons eerste eigen clubgebouw (1885 – 1944) aan de Amsteldijk

Enthousiast gemaakt
door zijn partner om “ook wat te doen” binnen De Amstel en behept met een prima motoriek en doe-het-zelf-handigheid kwam ons gebouw in beeld. De vacature die de aftredende René zou achterlaten was daarmee snel ingevuld.
“En ik stap op een prima rijdende trein. Vooral aan duurzaamheid is veel al gerealiseerd. En ik weet dat een nieuwe achter pui van de soos nog op de wensenlijst staat. Daarnaast is er een m.j.o.p. (meer jaren onderhoudsplan) dat geactualiseerd moet worden. Dus daar zal de pijn niet zitten.”

Waar wil je je dan op richten?

“Mijn focus ligt zeker ook op de binnenkant. Het meubilair en de inrichting ligt qua karakter en stijl in de vorige eeuw. Dat nodigt niet uit als je wilt verjongen. Neem nou dat hok achter het blauwe gordijn (de voormalige bestuurskamer). Een opslag van meubilair met een intentie van “lang parkeren”. Dat zou ooit de loungehoek worden. Luie zit, haardvuurtje, passend licht en op een TV’tje sport kijken. Kortom lekker even bijkomen van je inspanningen. En voor de jeugd wellicht een voetbalspel. Ook de opstelling van de tafels doet meer denken aan een kantine of schaftlokaal dan een gezellige club. En we hebben het mooiste terras van Amsterdam met het meest versleten terrasmeubilair.”

Hoho, ik ben er nog niet

Onderzoek en ervaring bij andere clubs heeft aangetoond dat naast roeien er ook behoefte is aan een “sportschoolvariant”. Daarmee zijn leden te trekken uit het segment 25-50 jarigen waar De Amstel absoluut moet groeien. Zo’n ruimte moeten we maken en inrichten. Er is een eerste ontwerp maar heel belangrijk is de financiering. In 2024 kunnen we weer een beroep doen op subsidie. Niet alleen voor de verbouwing maar ook voor de inrichting met apparatuur. Gelukkig is er veel ervaring en kennis binnen de Amstel beschikbaar. Ik hoop binnenkort met de subsidie-expert Frank van Unen kennis te maken”.

Je vraagt nogal wat. Hoe valt dat in een club die strak gericht is op roeien?
“Natuurlijk zit ik niet op de eerste rang. We zijn een team waarin ieder clubsegment gaat voor zijn eigen competentiedeel, maar samen moeten we wel er een sluitend geheel van maken. Dus soms wint de vloot de prioriteit, soms het gebouw, soms de investering in roeikader en soms de sociëteit. Zolang dat in een aanvaardbare balans is denk ik dat we als bestuursteam sterk werk kunnen leveren waar iedereen, alle leden, maar ook de pachter, voordeel mee doet.”

Jip, ik wens je veel succes en behouden vaart met ons gebouw dat immers een schip uitbeeldt.

Peter de Graaf