Florrie de Pater: zeven vette instructiejaren?

Florrie nam in november op de ALV door het statuut gedwongen afscheid van haar instructie commissariaat. Voor haar inzet werd zij benoemd tot Lid van Verdienste.

Ik sprak met haar met als openingsvraag of ze terugkijkt op zeven vette of zeven magere jaren. In dit interview haar antwoord en een klein stukje vooruit kijken.

Vet natuurlijk

Over vet gesproken, ik ben ervan afgevallen. Maar primair vet leuk. Zowel de organisatie, het zelf lesgeven, instructeurs werven, nieuwe leden zien groeien in hun techniek, maar bovenal nieuwe leden vasthouden. Binden en boeien was en is en blijft voor mij de kern van het rendement van instructie. Naast de pure haal telt ook het verenigingskarakter, in wisselende groepen steeds verder kennismaken en zo breed vertrouwd raken in je sportclub. In het verleden waren er jaren dat van de 100 nieuwe leden en binnen twee jaren daarvan weer 60 tot 80 vertrokken waren door de stilte na test 2, Ik denk dat het andersom kan. We houden nu tussen de 60 en 80% in het eerste jaar vast door na test 2 goede opvang te bieden, goede skif klasjes en niet te vergeten ook te durven boordroeien. Een paar keer in een acht varen blijkt enorm bindend te werken.

De meesten spreken dan ook met elkaar af via een app of de sportplanner. En een aparte groep zijn de expats. Ook die wist ik uiteindelijk in glad materiaal, boord of scullend te krijgen.

Een gemengd Amstelteam daarvan heeft zelfs binnen twee jaar gewonnen op de regiowedstrijden

Bereikt wat je wilde

Ja dat klopt aardig. Natuurlijk ging dr wel eens wat mis. Maar als ik zie dat nieuwe leden die motorisch of fysiek misschien geen topatleet zijn maar er wel veel plezier aan beleven dan is mij dat veel waard. En naast de instructie is het belangrijk dat nieuwe leden kilometers maken. Toerroeien is daar bij uitstek geschikt voor. Daar had ik graag nog meer aan mee willen doen. Wat overigens ook een meerwaarde heeft is het regulier overleg tussen de instructiecommissarissen van de Amsterdamse burgerverenigingen. Naast kennisdelen is daar de kortste nachttocht  en de light toertocht geïnitieerd

Weet je wat zo grappig is, je gaat er zelf ook beter van roeien doordat je gewezen wordt op analysefactoren die niet alleen bij instructie geven goed gereedschap zijn maar ook bij zelfreflectie bijdragen.

Wat is er niet gelukt?

Tja, zo zie ik dat niet. Meer wat is er anders gelopen dan verwacht. Kijk, de KNRB-cursussen voor instructeurs zijn theoretisch misschien een waar verhaal, maar dan kan je nog niet aan de slag. Daarom maakte ik veel gebruik van oud-Amstellid Jeroen Brinkman van R&ZV Naarden, die dichter bij de praktijk uitkomt. Maar na de cursus begeleiden door ervaren instructeurs is toch wel het optimale.

En de kritiek van de zijlijn? Vaak oudere leden die schermen dat het vroeger allemaal veel beter was. Dat zal dan wel, maar we leven nu. Ik heb een prima overleg en begrip met de afroeicommissie. En ook daar is aandacht voor de balans tussen perfect roeien en plezier hebben in roeien. Niet iedereen is motorisch of qua souplesse een toppertje. Met die grenzen moet je gewoon rekening houden.

En je bent ook teamlid in het Bestuur

Dat is waar. Maar dat zou wat mij betreft meer wisselwerking mogen hebben. Probleem is dat het bestuur geen afspiegeling van het ledenbestand is. Teveel wordt er door een oude mannen acht een stempel gedrukt. Helaas lukt het aantrekken van jongere bestuursleden en meer vrouwen niet. Ze herkennen zich niet in dit team. Mede daarom ben ik blij dat Mieke mij opvolgt. Alle vertrouwen in haar ook al gaat zij het anders aanpakken. (red: interview met Mieke volgt in volgende nieuwsbrief).

Nu een zwart gat?

Nee, absoluut niet. Ik zit in een vaste ploeg met -evenals vorige jaar- ambities voor de Novembervieren en Head. Ik blijf actief als instructeur. En daarnaast doe ik veel vrijwilligerswerk voor en met vluchtelingen als budgetcoach, ben ik voorzitter van de Fietsersbond Amsterdam en ik heb een volkstuin in Driemond. Nee, geen zwart gat. Gewoon een herschikking van mijn tijdbesteding

En je was Commissaris kuismiddelen en pachtcontact

Even iets nuanceren. We hadden ooit een team Portugese schoonmakers. Dat liep niet lekker. En om dat ik een beetje Portugees spreek was ik de klos om ze aan te sturen. En dat is zo gebleven. En omdat het nauwe raakvlakken heeft met de sociëteit was de stap naar overleg met Joris snel gemaakt.

Lid van Verdienste

Ja, mooi hè. Ik ben er blij mee. Wat ik me altijd afvraag bij dit soort onderscheidingen hoe de beoordeling gaat. Je ziet soms grote verschillen tussen gelijk gedecoreerden. Maar voor mijzelf voelt het goed. Ik heb me zeven jaar en eigenlijk langer behoorlijk ingespannen. En ik stop niet. Ik zie het als een "oeuvre" prijs. Jammer dat ik 'm nog steeds niet heb. Blijkbaar is het maken ervan een ingewikkelde klus.

Behouden vaart

Ik wens Mieke heel veel succes. Goede instructie is de kurk waar de sport en De Amstel op drijft. Ik zou zeggen "Mieke, behouden vaart"!