Even voorstellen: Marjolein Dohmen
Marjolein Dohmen heeft een brede kijk op sport. En meer dan kijken alleen. Vooral doen. Met paardrijden, hockey en tennis legde ze in haar schooltijd de basis. En gedurende haar studie werd het roeien. Ik sprak met onze beoogd nieuwe commissaris wedstrijdroeien.
Gestart bij Nereus kwam ze vrij snel in de mogelijkheid mee te doen met het project 2020 van Nico Rienks. Een project uit 2014 dat beoogde met jong talent in zes jaar een dames acht te laten groeien naar OS en WK niveau. Door verschillende oorzaken bleek dat een minder hechte ploeg dan verwacht. Maar haar netwerk groeide snel. Via Okeanos en Skoll kende het studentenroeien geen geheimen meer voor haar. Maar ook daar vielen ploegen uiteen en via een voormalig ploeggenoot kwam ze bij RIC terecht voor de Heineken en Head. Tenslotte stapte ze over naar De Amstel waar haar vader al bijna 35 jaar roeit.
Ze is inmiddels afgestudeerd aan de UvA in “Media & Cultuur”. Eén van haar onderzoeken beschrijft de invloed van rolmodellen/personages uit Disneyfilms op de visie-ontwikkeling op maatschappelijke verhoudingen. Elk meisje wordt nu doodgegooid met prinsessen, zowel in de films, bladen als in het aansluitende speelgoed. Ook de Donald Duck volgt ook een éénzijdig recept van actieve mannen versus passieve dames. Toch bijzonder in een tijd waarin deze “taakverdeling” botst met de huidige opvattingen. Al zit daar ook zeker ontwikkeling in (ook vrouwelijke personages worden immers steeds zelfstandiger en doelgerichter in de nieuwste films).
Na veel studentenbaantjes in de horeca, bij een theater, maar ook in andere organisaties blijft Marjolein open staan voor kansen in welke branche dan ook, zolang die haar mogelijkheden vergroten.
Komt er met jou een frisse wind op wedstrijdroeien?
Ik wil dat nuanceren. Ik neem van Nienke best een goed lopende trein over. Primaire aandacht is en blijft natuurlijk zorgen voor goede coaches en materiaal. Een klus die nooit af is. Mijn ervaringen leren mij echter dat aandacht geven aan een betere omgeving, in gesprek gaan met kader en ploegen, en luisteren bijdragen aan meer plezier (minder opzeggers), beter roeien en meer successen. Denk b.v. aan goede indoor en outdoor training, de wensen vernemen, die bij ploegen leven en daarop inspelen. En dan niet alleen bij de jeugd maar ook bij veteranen die vaak zonder coach te lang moeten zoeken naar begeleiding om meer roeiplezier en -resultaat te bereiken. En natuurlijk ook simpele zaken zoals schone douches en kleedkamers om eens wat te noemen.
Roei jij zelf nog?
Ja, wel zeker. Ik skiff maar vaar ook in ploegjes. Weet je wat een aparte ervaring is? Mixed roeien. Op de Spaarneraces zijn daar speciale nummers voor uitgeschreven. In de dubbeltwee met mijn vader blijkt onze motoriek behoorlijk overeen te komen. Daarnaast vaar ik ook in een mixed viertje, recent nog met o.a. René Visser. Met mijn vriend? Nee, dat is een wielrenner, schaatser en voetballer, maar geen roeier.
Ben je gevraagd, ontworsteld aan of zelf aangemeld?
Nee, zelf gedaan. Ik wil best wat doen in een club. Dat leer je rap bij de studenten. Ik zie dat ook als een voordeel. Mensen leren kennen met een verschillende achtergrond en leeftijd. Kijk, de studenten zijn allemaal van dezelfde leeftijd met een nagenoeg identieke problematiek. Bij De Amstel (en ook bij RIC) is het minder wild. Gewoon gemoedelijker en vooral gevarieerder.
En nu in het bestuur
Ja prima. Al een paar vergaderingen meegemaakt. Soms stevige taal over en weer, maar ook relativerende lachmomenten. Ik verwacht daar niet alleen voor wedstrijdroeien in een afgesloten bubbel te functioneren maar ook als teamlid. Zonodig elkaars achtervang zijn. En soms een compromis accepteren. Ik zie veel inhoudelijke samenwerking met Mieke als het om doorgroei vanuit de nieuwe leden gaat, met Bart om het materiaal optimaal in te zetten en zeker niet op de laatste plaats het junioren roeien met Anneke. Kortom veel samenwerken en minder solitair aan de slag.
Marjolein, ik wens je heel veel succes en behouden vaart in de negenzits stuurstoel van onze vereniging.
Peter de Graaf.
