Abcoude - Amsterdam: wat een race!

Zondag 13 oktober was het zover. We zouden een wedstrijd van 12 km in de Jan van Gent moeten roeien. Gelukkig had Jesse wat tijd om de boot in perfecte staat te brengen: slidings waren vernieuwd en de wieltjes van de rolbankjes vlogen daar soepel overheen. Als tegenprestatie hebben we met veel lol een doos met ringetjes gesorteerd.

Gelukkig was een andere ploeg bereid om de boot naar Abcoude te roeien. In de regen. Om 13 uur werd het prachtig weer en ons stond een temperatuurtje van meer dan 20 graden te wachten. Het in slagvolgorde leggen van de boten in het nauwe kanaaltje was een hele kunst, maar lukte wonderwel. Wij hadden het rugnummer 12. De start ging prima, maar al gauw voelden we dat we niet in hadden geroeid. Gelukkig waaide dat zware gevoel na een kwartier over, toen we al in waren gehaald door twee Skollploegen van meiden van gemiddeld zo’n 23 jaar. Onze slag had hun oma kunnen zijn. We roeiden vrolijk door en waren blij dat we een heren C4 van Nereus inhaalden. Geen kunst, want ze hadden een riem verloren. Later voegde de wedstrijdleiding toe dat dit een nieuw nummer was: boord-3 met. Ons tempo en de slagsnelheid waren akelig stabiel op een intervalletje na, waar de slagen eerst een slokje mochten drinken en daarna de boegen.

Na een eindsprint vanaf de Rozenoordbrug kwamen we net binnen het uur aan bij de finish bij Willem 3. Met trots dat we het binnen een uur hadden gered. Even doorroeien naar De Amstel, snel nog iets aanschieten en terug naar Willem 3. Daar kwamen we als eerste de bitterballen tegen, waar we zo naar hadden verlangd, met Joost erachter, die zienderogen schrok van die vijf vrouwen die zich op hem wierpen. 108 jaar na haar oprichting heeft het Comite voor Wherrywedstrijden besloten te emanciperen: er is na enige aandrang, onder andere door de Amsteldames (dank, Florence!), een damesprijs ingesteld. Helaas ging deze nieuwe prijs, de Sonja van der Meulen bokaal, niet naar ons team, maar naar de jonge meiden van Skoll, die zelfs nog sneller dan de heren hadden geroeid. Wel kregen we een leuk glaasje als aandenken.

Wij waren de enige Amstelploeg die meededen. Aan iedereen de oproep: ga lekker trainen en doe volgend jaar ook mee! Het is maar een uurtje beuken en dan een en al gezelligheid.

Meer weten? Schiet een van ons aan: Mieke, Christine, Heleen, Joan, Florrie en Florence