Volle bak bij nieuwjaarsreceptie
Volle bak bij nieuwjaarsreceptie
Ze willen het nooit, die bestuursleden. Keurig op een rij de nieuwjaarswensen in ontvangst nemen. ‘Te statig’, ‘past niet bij ons’, dat soort opmerkingen. Maar toch staan ze er weer. Gelukkig met een grote glimlach op de gezichten. En de leden ook, want die krijgen van de penningmeester twee muntjes in de handen gedrukt.
Zo tegen half vijf is de sociëteit nagenoeg vol en zijn de muntjes op. Dat belooft wat voor 2019! De stoelen die gericht zijn op het kleine podium zijn al een tijdje bezet wanneer secretaris Geert Jaspers het podium betreedt om het cabaret aan te kondigen. Onder een aanmoedigend applaus nemen de acteurs plaats op het podium. ‘Het is twee voor twaalf’ roept Peter als volleerd spelleider de overvolle zaal in. Het is een verwijzing naar het populaire televisiespel. De platte Amsterdammer en gepensioneerd tapijtverzorger Cees (11 kinderen en 26 kleinkinderen) en gepensioneerd ambtenaar en vrijwillig archivaris Simon (gescheiden, geen kinderen) krijgen een serie vragen voorgeschoteld en mogen de hulp in roepen van oude rot Wim en zijn dochter Inte onder het motto ‘dat zoeken we op’.
De vragen gaan over Amstelonderwerpen als veiligheid, normen en waarden, privacy, de Noord/Zuidlijn, Jan Wienese en Manolo en afwisselend zingen de cabaretiets uit volle borst de mooiste liedjes. De antwoorden van het wonderlijke roeikoppel liegen er niet om! Met een grote knipoog worden roeiers van alle leeftijden op de hak genomen en worden creatieve voorstellen gedaan over een app voor een roeiverbod en er ontstaat verwarring over wie nou toch de architect is van ons gebouw: Romano of Staal? Na drie kwartier gevuld met lachsalvo’s volgt een daverend applaus van het publiek. Zichtbaar tevreden staat het Amstelcabaret te glunderen.
Bravo
Het applaus is minstens zo luid wanneer penningmeester Hans Vendrig een nieuw lid van verdienste aankondigt: Marjolein Roeleveld. Hans vertelt de aanwezigen over haar jarenlange inzet voor de Ledenadministratie Commissie en dan met name bij de implementatie van het nieuwe administratiesysteem e-captain en speldt de zilveren riem op het Amstelblauwe shirt dat Marjolein voor de gelegenheid heeft aangetrokken.
En dan gaat de bar weer open. Het barpersoneel moet alle benen bijzetten om alle glazen te vullen en Joris gaat met een brede grijns de bitterballen rond. De volle societëit doet hem goed. En niet alleen de pachter. Iedereen lijkt nóg iets vrolijker te zijn van de geweldige opkomst. Eens kijken of we dat vasthouden. Volgende ‘feestje’? Op 30 januari schijnt er een lezing te zijn…
De liedjes van het cabaret:
Met koude handen
Op de melodie van Zoutelande – Bluf
Niets is beter dan met jou op zondag roeien
Hoewel vieze boten vaak onze lol verknoeien
Dus wij nemen een lap in onze koude handen
Want de wieltjes blijven steeds in de bagger stranden, in bagger stranden
En dan sta ik hier weer met vieze handen
En zie ik heus wel wat jij van me denkt
Achter mijn rug voel ik de blikken prikken
Ga jij maar weer poetsen, ga jij maar weer poetsen
En dan sta ik hier weer met vieze handen
’t kan mij niet schelen wat jij van me denkt
Een schone boot dat roeit zo veel fijner
Dus pak ik de poetslap, dus pak ik de poetslap
Niets is beter dan met jou op zondag roeien
Maar die ganzenpoep die komt onze lol verknoeien
En de bezes die wachten hangend aan de wanden
Op het bankje zitten leden… met lege handen
En dan veeg ik maar weer al die vlotten
Ik zie heus wel dat je meesmuilend kijkt
Achter mijn rug voel ik de blikken prikken
Ga jij maar weer vegen, ga jij maar weer vegen
Dus dan veeg ik maar weer al die vlotten
’t kan me niet schelen wat jij van me denkt
Want een schoon vlot dat is zoveel fijner
Dus pak ik de bezem, dus pak ik de bezem
Wij zitten hier in het oude boothuis
Een momument in het hart van de stad
Maar op ’t terras zie ik de dorre planten
Wie voelt zich geroepen? Wie voelt zich geroepen?
Wij zitten hier in het oude clubhuis
Een monument in het hart van de stad
We zijn wel met velen maar we doen heel weinig
Wie voelt zich geroepen? Wie voelt zich geroepen?
In maart vaar ik de Head
Op de melodie Make you feel my love – Adèle
Is de winter nog in volle gang
Duurt het wachten op de lente lang
Dan is er een ding waar ik naar verlang
In maart roei ik de Head
Ieder weekend trainen wij weer in de acht
Totdat je naar dat warme douchehok smacht
Op wilskracht wordt het altijd weer volbracht
In maart roei ik de Head
Maar deze winter kwam de vorst in maart
De afgelasting was een feit
Want zelfs de Head die is geen levens waard
En one verdriet slijt met de tijd
Ik kijk nu al uit naar volgend jaar
Hoewel ik dan misschien wel niet meer vaar
Want de leeftijd telt bij ons heel zwaar
In maart roei ik de Head
Geen storm, geen vorst of welke rampspoed ook
Kan ons weerhouden van de Head
Zo nodig kom ik ervoor terug als spool
Trotseer de Omval als skelet
Nog een keer winnen, een keer eerste zijn
Een nieuwe boot, een pot vol medicijn
Wij trotseren zelfs de ergste pijn
In maart vaar ik de Head
In maart vaar ik de Head
50 jaar
Op de melodie van Brandend Zand – Anneke Grönloh
50 jaar geleden won hij goud
En dat bracht de Amstel faam
50 jaar geleden in zijn boot van hout
Wienese dat is zijn naam
Jantje was een lastig baasje
Maar coach Koen kon hem wel aan
Door zijn scherpe analyses
Vloog Jan over elke baan
50 jaar geleden won hij goud
En dat bracht de Amstel faam
50 jaar geleden in zijn boot van hout
Wienese dat is zijn naam
Op de spelen moest Jan winnen
Van die Meissner wat een beer
Brandend zonlicht, weinig zuurstof
Maar toch lukte het die keer
50 jaar geleden won hij goud
En dat bracht de Amstel faam
50 jaar geleden in zijn boot van hout
Wienese dat is zijn naam
50 jaar geleden won hij goud
En dat bracht de Amstel faam
50 jaar geleden in zijn boot van hout
Wienese dat is zijn naam
Op de via Manolo
Op de melodie van Viva España – Imca Marina
Zij vielen op elkaar daar in dat verre Spanje
Hij kwam naar Holland, het was een avontuur
Zijn Spaanse hart dat klopte altijd al voor roeien
En op de Amstel werd hij een zeer geziene stuur
Zijn passie voor het roeien wereldwijd
Die raakte hij gelukkig nooit meer kwijt
Het is nog nooit zo stil geweest (op de Via Manolo)
Er wordt niet meer heen en weer geracet (op de Via Manolo)
Parkeer je fiets gerust weer hier (op de Via Manolo)
Die helling is alleen nog sier (op de Via Manolo)
Zeer bedreven op het gladde groene laken
Was hij jarenlang de schrik van het biljart
Zo wist hij menig kipje te verschalken
En dat heeft de Scheeveleden vaak getart
Met Spaanse stijl versloeg hij iedereen
Ook daarom was hij hier een femomeen
Het is nog nooit zo stil geweest (op de Via Manolo)
Er wordt niet meer heen en weer geracet (op de Via Manolo)
Parkeer je fiets gerust weer hier (op de Via Manolo)
Die helling is alleen nog sier (op de Via Manolo)
Nu resten slechts de foto’s op zijn facebook
Die laten zien waar hij zijn lens op heeft gericht
Ze vormen samen een verhaal, net een stripboek
Dat het roeien en zijn sporthelden belicht
Het boek dat heeft helaas geen happy end
Gelukkig hebben wij de held gekend
Het is nog nooit zo stil geweest (op de Via Manolo)
Er wordt niet meer heen en weer geracet (op de Via Manolo)
Parkeer je fiets gerust weer hier (op de Via Manolo)
Die helling is alleen nog sier (op de Via Manolo)
Slotlied
Op de melodie van Binnen zonder kloppen – de Dijk
De lucht is grijs
De gracht beneveld
Maar toch stap ik uit m’n bed
Want ik denk steeds
Ze staan te wachten
Om te trainen in de acht
Ik sluit de deur
En ga de kou in
Ik zie de golven in de wind
Koude vingers
Vermoeide spieren
Want dat is toch wat ons bindt
Eenmaal binnen bij de Amstel (4x)
En dan ga je nooit meer weg
Ik zie de zon
Ik ben gelukkig
Want m’n conditie gaat vooruit
En iedere week
In zo’n slank bootje roeien wij door het mooie Zuid
Het terras
Met prachtig uitzicht
Samen koffie of ’n pint
In de roos
Met mijn roeicluppie
Want dat is toch wat ons bindt
Eenmaal binnen bij de Amstel (4x)
En dan ga je nooit meer weg
Die ouwe club
Mijn vaste stekkie
Beeld dat op mijn netvlies staat
‘k verlang soms terug
Naar vroeger tijden
Feesten tot de dageraad
Maar die zijn niet meer
We zijn moderner
Met een zakelijke sfeer
’t borreluur
Is best gezellig
Maar ’t is nooit meer als weleer
Eenmaal binnen bij de Amstel (4x)
En dan ga je nooit meer weg
